Krakers Cracow Art Week 2025: „Przesunięte horyzonty” | Galeria Pałacu Potockich

PRZESUNIĘTE HORYZONTY
Krakers Cracow Art Week 2025
Daty: 26.04 – 15.05. 2025
wernisaż: 17:00, 26.04
Miejsce: Pałac Potockich, Rynek Główny 2o

Wystawa zbiorowa wykładowców związanych z Wydziałem Sztuki UKEN i zaproszonych artystów

Przesunięcie horyzontu — określenie które naszym zdaniem odzwierciedla złożone zjawisko percepcyjne i kulturowe, charakteryzujące się zmianą perspektywy, zaburzeniem proporcji oraz odejściem od realistycznego postrzegania świata.

W kontekście kulturowym, proces ten manifestuje się poprzez dekonstrukcję znanych krajobrazów, zmianę skali i granic, prowadząc do odrealnienia rzeczywistości.

Horyzont, tradycyjnie pojmowany jako symbol granicy między sferą znaną a nieznaną, ulega w tym procesie fragmentacji, otwierając tym samym nowe przestrzenie narracyjne. Pojęcie to oscyluje na granicy realności i wyobraźni, eksplorując liminalne obszary ludzkiej percepcji. Przesunięte horyzonty wywołują wrażenie płynności i zmienności, rezonując z pejzażami mentalnymi i onirycznymi, zacierając dystynkcje między fikcją a rzeczywistością.

Dynamiczny ruch stałego wybiegania i wzbierania wskazuje na egzystencjalne bycie-kuświatu (Heidegger), wyrażające pragnienie transgresji horyzontalnych ograniczeń. W kontekście filozoficznym, trajektoria ta koresponduje z Nietzscheańską koncepcją przejścia od człowieka dotychczasowego ku nadczłowiekowi. Heidegger, z kolei, wprowadza wielość wektorów ruchu, podkreślając dynamiczny charakter bycia-ku-światu jako zasadę pierwotnego bycia-otwartym (-odkrytym) i bycia-otwierającym (- odkrywczym).

Dynamika ta realizuje się w ramach horyzontu, który stanowi obszar „zamieszkiwania”, „zasiedlania” i wchodzenia w relacje z tym, co wewnątrzświatowe. Stawiamy pytanie o zakres eksploracji – czy są to sfery pozahoryzontalne, czy może bardziej jest to transcendujące wejście w okolice/ bliższy kontekst.

Jak zauważa Heidegger w Rozmowach na polnej drodze: „To, co horyzontalne, jest czymś, do czego istoty należy otwarte pole lub szczelina (fuga) widzenia, która otacza go ze wszystkich stron”. W tym kontekście, horyzontalność definiuje się jako bycie w relacji do horyzontu.

Przesunięcie horyzontu – punkt wyjścia narracji wystawy odnieść można do kontekstu kulturowego i filozoficznego, prowokując do dekonstrukcji percepcyjnych schematów, otwierając nowe przestrzenie interpretacyjne i egzystencjalne. Kuratorzy : Sebastian Bożek, Witold Winek